Vogelreis Pyreneeën 2024

Het is vandaag mooi zonnig weer. Iedereen is op tijd uit de veren en we ontbijten voor de laatste maal bij Casa Domper. De koffers worden gepakt, er wordt een bezem door kamers, keuken en gang gehaald en de vuilnis wordt buiten gebracht. Als dat is gebeurd, pakt iedereen zijn spullen op en worden de auto’s ingeladen. We rijden richting Puente de Montañana waar we in een uurtje zijn. Onderweg genieten we van de prachtige, groene Spaanse bergen en de rotsachtige landschappen doorsneden met rivieren.

Bij Puente de Montañana rijden we zuidwaarts over een smalle weg naar boven. Onderweg stopt een Spaanse auto en de chauffeur vertelt aan Aad dat deze weg doodloopt. Ik zie onder ons een roodstuitzwaluw vliegen, maar verder zien we niet veel. Inderdaad staan we even later voor de energiecentrale waar de weg ophoudt. We rijden terug en nemen de afslag met het bord naar Castissent, zoals het in onze Birdwatching Guide to the Pyrenees beschreven is.

We rijden over de smalle weg naar boven en stoppen op het punt waar de weg zich splitst en onverhard verder gaat. Hier parkeren we de auto’s in de berm en stappen uit. Al snel zien we diverse soorten insecten vliegen waarvan ik er een drietal op de foto zet. Een westelijk dambordje, een prachtig gekleurde vlinderhaft en een door Martin “te pakken gekregen” groot spikkeldikkopje.

Er wordt aan mij gevraagd of we op de goede weg zitten. Aan het bordje dat naar Congost de Mont-rebei wijst, zou ik zeggen van wel, maar op de vraag of het mij bekend voorkomt durf ik geen absoluut ja te zeggen. Dick H., Sander en Gerrit houden wijselijk hun mond, maar ook zij waren hier in 2004! Toen zijn we tot aan het stuwmeer gekomen, zagen daar 2 steenarenden en een visarend, maar vooral ook vlinders. Nu zien we een mooie slangenarend boven de vallei zweven, die we op de terugweg op een mast zien zitten. Peter meldt een steenarend, maar die verdwijnt te snel achter de bergkam om er een definitieve klap op te kunnen geven.

Kwart voor twaalf uur nemen we bij Puente de Montañana de N-230 en de A-14 zuidwaarts richting Lleida. Daar slaan we af naar de A2, die ons oostwaarts naar Barcelona leidt. Het is 241 kilometer rijden, dus inclusief stop kost dat zo’n drie uur rijden. Als we Barcelona naderen wordt het behoorlijk druk op de weg. Van de weg af drukken, probeert een bus bij de auto die Peter bestuurt, maar gelukkig loopt het goed af. Delta de Llobregat, het moerassige gebied ten oosten van het vliegveld van Barcelona, vinden we met enige moeite, maar dan staan we voor ons laatste doel van deze reis en parkeren de auto’s vlakbij een bruggetje waar schildpadden liggen te zonnen, waaronder deze roodwangschildpad.

Het gebied ligt vlakbij de zee en het is er behoorlijk toeristisch. We kiezen een route, zien St-Helenafazantjes op het pad zitten en staan na een half uur voor het punt waar we denken naar een uitkijkpunt te kunnen. Helaas is er een sloot en geen overgang, dus het wordt flink omlopen. Het is best warm en het pad biedt weinig uitzicht. Enkele vlinders, zoals dit bont zandoogje zorgen voor wat afleiding.

We passeren de officiële ingang, lopen naar een moerassige plas, waar we nog wat foto’s nemen. Een drietal flamingo’s is hier aan het foerageren. De onbekendheid met het gebied speelt ons parten. We hebben hier meer tijd nodig dan ik vermoedde en in het geheel valt het dus wat tegen. Daarna gaan we naar het vliegveld, leveren de huurauto’s in en droppen onze bagage bij de balie van Transavia en lopen door naar de security. Het gaat allemaal vlot- dat geldt helaas niet voor de afhandeling van de schade van de huurauto zal later blijken – en al snel zitten we aan het avondeten. De vlucht is iets vertraagd, maar voor middernacht staan we weer in Eindhoven aan de grond en rond 01:00 uur sta ik weer in de Rosmolen.

Epiloog

Het was een erg leuk reisje, niet in de laatste plaats door het prachtige landschap. en de vele vogels. Onderling was het heel gezellig, Casa Domper was uniek en we hebben veel gezien. Het weer was overwegend goed en niet al te warm. Prima om vogels te kijken. We hebben ruim 2100 kilometer gereden, dat is best wel veel en het waren lange dagen. Een week is dan ook precies genoeg voor dit fantastische gebied.

Met dank aan de initiatiefnemers voor deze reis, de voorbereiders van het dagprogramma, de scherpe vogel-”spotters” die de mooie soorten hebben aangewezen, de maker van de invullijstjes, degene die de lijsten bij heeft gehouden, de mensen die foto’s hebben aangeleverd en verder iedereen die een bijdrage heeft geleverd aan dit geslaagde uitje. Met veel plezier heb ik dit verslag gemaakt, waardoor ik alles nog een keer beleefd heb.